Geschiedenis en legende van de indiaanse fluit
The Legend of the Native American Flute in English
De geschiedenis van de indiaanse-fluit (in engels)
Op de traditionele manier een fluit maken grandfather tuning.
De fluiten bestonden uit twee delen deze werden aan elkaar gekleefd met hars en samengehouden met lederen strips.
De afmetingen van de fluit en positie van de gaten was als volgt:
Binnenkant boring: de dikte van een man zijn duim.
Lengte fluit: de onderarm lengte (van elleboog tot einde vingers).
Plaats eerste gat boven aan: Van het labium ( vierkant gaatje ) rechterhand van een man rond de fluit.
Tussen maten volgende gaten: het eerste kootje van een wijsvinger.
Vier gaten rondom: de linkerhand van een man rond om de fluit dit waren de stemgaten (de vier windstreken)
Dat gaf een fluit die tussen een G en een F was.
De legende van het ontstaan van de Indiaansefluit
Eens, vele generaties geleden wisten de mensen niet hoe ze fluiten moesten maken wel trommels en ratels.
In die lang vervlogen tijden, voordat de blanke man kwam met zijn paard en vuurstokken, ging een jonge jager op jacht. Het Vlees was schaars, en de mensen in zijn dorp hadden honger .
Totemdieren Eland |
Hij vond de sporen van een eland en volgde hem voor een
lange tijd. De eland was wijs en snel. Het is het dier van liefde charme en bezit . Als een man de medicijn van de Elanden heeft, zal hij degene die hij lief heeft tot zijn vrouw kunnen maken.en gelukkige jager zijn.
Onze arme jonge man had geen Elanden medicijn. De jonge jager had een mooie nieuwe boog en een pijlkoker van otterhuid
vol goede, rechte pijlen met punten van obsidiaan scherp, zwart en glanzend
als glas . De jongeman wist hoe hij zijn wapen moest gebruiken, hij was de beste schutter in
het dorp. De Eland slaagde er echter
steeds in buiten bereik te blijven, van de jager. Al de aandacht van de jongeman was
bij zijn prooi zodat hij niet oplette waar
hij heen ging.
In de schemering bevond hij zich diep in een dicht bos van hoge
bomen. De sporen waren verdwenen , ook
de Eland. De jongeman merkte dat hij verdwaald was en dat het nu te donker was om zijn weg uit het
bos te vinden. Er was niet eens een maan om hem de weg te wijzen.
Gelukkig vond hij een beek met helder, koud water om zijn
dorst te lessen. Zijn zus had hem een tas mee gegeven, gevuld met Wasna - pemmican– (gedroogd vlees vermengt met bessen en niervet). Een handvol van de zoete vullende koekjes is genoeg
voor een man om het er een paar dagen op uit te houden. Nadat de jongeman had gedronken en gegeten,
rolde hij zich op in een warme vacht en, leunend met zijn rug tegen een boom, probeerde
wat rust te krijgen. Maar hij kon niet slapen . Het bos was vol vreemde
geluiden de angstaanjagende kreten van nachtdieren, het geluid van uilen en het zuchten van de bomen in de wind. Hij had al deze geluiden al eerder gehoord, maar nu
leek het alsof hij ze voor de eerste keer hoorde. Plotseling was er een heel
nieuw geluid, dat noch hij, noch enig
ander mens ooit had gehoord.
Het was erg treurig, verdrietig en spookachtig . Op een
bepaalde manier maakte het hem bang, dus hij trok de vacht strak over hem heen en pakte zijn boog, om
ervoor te zorgen dat deze goed was gespannen .
Aan de andere kant, was dit nieuwe geluid ook als een lied, mooi en de verbeelding voorbij, vol van liefde, hoop en verlangen. En dan, voor hij het wist was de nacht al half voorbij en viel hij plotseling in slaap.
Aan de andere kant, was dit nieuwe geluid ook als een lied, mooi en de verbeelding voorbij, vol van liefde, hoop en verlangen. En dan, voor hij het wist was de nacht al half voorbij en viel hij plotseling in slaap.
Totemdier Specht |
Hij droomde dat een
vogel genaamd Wagnuka, de roodharige specht die aan hem verscheen. Hij zong een vreemd mooi nieuw lied, dat zei: " Volg mij en ik zal het je leren . "
Toen de jonge jager wakker werd, stond de zon al hoog en op
een tak van de boom waartegen leunde hij zat een roodharige specht . De vogel vloog weg
naar een andere boom en vervolgens naar een andere, maar nooit heel ver, hij keek heel de tijd over zijn schouder naar de jonge man "Kom op ! " Steeds weer hoorde
de jager dat prachtige lied en zijn
hart verlangde er naar de zanger te vinden.
De vogel vloog in de richting van het geluid, met zijn vlammende rode kop
fladderend door de bladeren waardoor hij makkelijk te volgen was. Eindelijk landde de vogel op een cederboom en begon te tikken en hameren op een dode tak, en maakte een geluid dat klonk al het snelle slaan op kleine trommel.
Plotseling was er een windvlaag en opnieuw de hoorde de jager dat mooie geluid vlakbij het kwam boven hem vandaan.
Plotseling was er een windvlaag en opnieuw de hoorde de jager dat mooie geluid vlakbij het kwam boven hem vandaan.
Toen ontdekte hij dat het lied uit de dode tak kwam die de
specht had doorboord met zijn snavel en de wind het geluid maakte ,wanneer hij door de gaten blies die de
vogel in de tak had geboord.
" Kola , vriend , " zei de jager , " laat me deze tak mee naar huis nemen. Je kunt zelf weer een ander maken . " Hij pakte de tak, een hol stuk hout met de lengte van zijn onderarm vol met gaten . De jongeman liep terug naar zijn dorp. Hij had geen vlees om zijn stam te brengen , maar hij was ondanks dat toch heel gelukkig .
" Kola , vriend , " zei de jager , " laat me deze tak mee naar huis nemen. Je kunt zelf weer een ander maken . " Hij pakte de tak, een hol stuk hout met de lengte van zijn onderarm vol met gaten . De jongeman liep terug naar zijn dorp. Hij had geen vlees om zijn stam te brengen , maar hij was ondanks dat toch heel gelukkig .
Terug in zijn tipi , probeerde hij om de dode tak voor hem te laten zingen. Hij blies er op,
hij zwaaide hem rond maar er kwam geen geluid . Het maakte de jonge man
triest. Hij wilde zo graag die prachtige
klank horen . Hij zuiverde zichzelf in
de zweethut en klom naar de top van een eenzame heuvel. Daar, naakt , rustend met zijn rug tegen een
grote rots, vastte hij voor vier dagen en vier nachten, wachtend op een droom ,een visioen om hem te leren
hoe je de tak laat zingen. In het midden van de vierde nacht, verscheen Wagnuka , de
vogel met de vlammend rode vlek op zijn hoofd aan hem en zei: "
Kijk naar mij . ' En in zijn visioen keek jonge man heel goed wat de specht deed,
Boomhoroscoop Ceder |
In het dorp woonde een Itancan, een groot en machtig
opperhoofd. Deze Itancan had een
dochter, die was mooi, maar ook erg hoogmoedig. Veel jonge mannen had
geprobeerd om haar liefde te winnen, maar ze allemaal had afgewimpeld. Denkend aan haar maakte, de jonge man een speciaal lied
een lied dat er voor zou zorgen dat deze
trotse Wincincala verliefd op hem werd. Dicht bij een hoge boom een beetje weg
van het dorp, blies hij op zijn fluit.
Opeens hoorde Wincincala
de melodie. Ze zat bij haar vader, het opperhoofd in de tipi, te
genieten van veel goed vlees. Ze wilde er blijven zitten , maar haar voeten
wilden naar buiten gaan en haar voeten
wonnen. Haar hoofd zei: "Ga langzaam, langzaam, " maar haar voeten
zeiden: " Sneller, sneller. " In een mum van tijd stond ze naast de
jongeman. Haar geest beval haar lippen gesloten te houden, maar haar hart beval
hen te openen . Haar hart vertelde haar tong te spreken.
" Koshkalaka , washtelake , " zei ze. "
Jongeman, ik vind je leuk. " Toen zei ze: "Laat uw ouders een cadeau
aan mijn vader sturen. Het maakt niet uit hoe klein, zal het worden
geaccepteerd. Laat uw vader voor u spreken met mijn vader. Doe het snel, nu!
"
En dus kwamen de ouders te gemoed aan de wensen van hun
kinderen en de dochter van het opperhoofd werd de vrouw van de jonge jager .
Alle andere jonge mannen hadden gehoord en gezien hoe dat kwam. Ook zij begonnen
een fluiten van ceder te maken met de vormen
van vogels met een lange nek en open
snavel , Het mooie spookachtige geluid
van fluiten reisde van stam tot stam tot hij vulde de hele prairie . En dat is
hoe Siyotanka de fluit is ontstaan, dankzij de ceder, de specht ,de wind en een
jonge jager die geen eland had geschoten
maar die goed kon luisteren
White Craw flutes |
Deze legende is uit [ Erdoes 1976 ] , pagina's 4-8,
getranscribeerd van Edward Wapp 's thesis ( [ Wapp 1984 ] ) , Bijlage B.
Kokopelli
Is een mannelijke vruchtbaarheidsgod uit verschillende indiaanse culturen in het zuidwesten van de Verenigde Staten. De god wordt meestal afgebeeld als een gebochelde fluitspeler met een grote fallus en veren of voelsprieten op zijn hoofd. Als vruchtbaarheidsgod beslist Kokopelli over domeinen als de bevalling en de landbouw. Daarnaast stelt hij de geest van de muziek voor. Kokopelli komt voor in de Hopimythologie, waar hij vergezeld is van een partner, Kokopelmana. Ook de Zuni kennen Kokopelli. De Kokopellicultus gaat ten minste terug tot de tijd van de oude Pueblovolkeren.
De oudste afbeeldingen van de figuur zijn te vinden op aardewerk van de prehistorische Hohokam-indianen uit de 8e of 9e eeuw n.Chr
(BRON Wikipedia)
Eeuwen oude rotstekeningen van Kopelli
Het verhaal van Kokopelli
Geen opmerkingen:
Een reactie posten